.Hoewel ik het ergens al wist sloeg het echte besef in als een bom. Waar ben ik als mijn vrouw zegt dat ik er niet echt ben? Bij mijn klanten? Een moeilijk besluit dat ik te nemen heb? Gedoe met samenwerkingspartners?

Dat allemaal niet. Tenminste, niet echt. Het besef sloeg in dat ik met mijn aandacht onbewust bij iemand anders ben. Ook al lijkt het erop dat ik met bovenstaande dingen bezig ben, de motivatie die daar onder zit om er mee bezig te zijn komt ergens anders vandaan.
Namelijk mijn vader.
Ik ben met mijn gedachten bezig met hoe ik alles zo goed kan regelen dat ik eindelijk ok ben en mag ontspannen. (Ben ik ok?)
Me zorgen maken over of ik wel de juiste besluiten neem. (Doe ik het goed?)
Me ergeren aan al die mensen die wat van me willen maar geen “Nee” durven zeggen of gewoon niet reageren.
Samengevat zoek ik erkenning. Ik wil wat bijdragen en daarom gewaardeerd worden. Iemand die zegt dat ik het goed doe en mag ontspannen.
Zodat ik met mijn aandacht bij mijn gezin kan zijn.
Maar hoeveel mensen dat ook zeggen, hoeveel veren ik ook in mijn *** krijg, het is nooit genoeg. Want degene van wie ik het echt wilde kan het niet meer geven.
Dus heb ik iets op te lossen in mezelf. Ik moet het aan mezelf geven. Dat begint met het herkennen van de onderliggende verlangens en pijn, de emoties die daarbij horen de ruimte geven en mezelf aan de hand nemen om het anders te gaan doen.
De ‘volwassen ik’ gaat voor de ‘kleine ik’ zorgen. Ik wordt mijn eigen vader.
Dat geeft me ook de rust om betere besluiten te kunnen nemen, de fijngevoeligheid om mijn grenzen te herkennen en de kracht om ze aan te geven..
Is dit herkenbaar voor je? En heb je het verlangen om het anders te doen?
Neem dan eens contact op. Je kunt mee naar een Krachtman weekend (www.krachtman.nl) of gewoon eens met mij afspreken.

Om echt mindful te kunnen zijn heb je een gezonde dosis woede en agressie nodig.

Je zult stevig in je schoenen moeten staan, jezelf begrenzen en ‘nee’ moeten kunnen verkopen aan anderen als je iets mindful wilt doen. Ik geloof er absoluut in, Gary Keller heeft er een bestseller over geschreven hoe succesvolle mensen zich steeds op 1 ding focussen (“The one thing”). Ik merk dat het werk voor mij. Dit artikel wordt niet geschreven als ik niet tegen mijn vrouw en kind zeg dat ik even ergens alleen ga zitten om te werken en mijn telefoon op stil zet. Zowel mindfulness (oefenen in focus geeft rust) als focussen op dat ene ding om een stap vooruit te komen. (scherp schieten in plaats van met hagel op een vlieg schieten).

In mijn praktijk kom ik regelmatig mensen tegen die geleerd hebben nooit boos te worden. Het gevolg is dat ze geen grenzen kunnen aangeven.

Nee’ verkopen en jezelf begrenzen is essentieel om ontspannen en aandachtig te kunnen zijn. In mijn praktijk doe ik soms deze simpele oefening. Ik laat iemand staan en loop langzaam op ze af. Ik vraag diegene om aan te geven wanneer ik dichtbij genoeg ben, zodat er contact is maar het nog wel comfortabel is. Meestal eindig ik op een armlengte afstand. “Hoe weet je dat dit de grens is?” Vraag ik dan. Het antwoord is steevast hetzelfde: “Dat is een gevoel.”

Ok, dus we hebben geconstateerd dat je voelt wanneer er over een grens heengegaan wordt. Als dat zo is, wat gebeurt er dan met je als er regelmatig flink over jouw grens heengegaan wordt en je hebt geleerd om daar niet op te reageren omdat die reactie wordt afgekeurd?

Dan leer je dat gevoel negeren. En dus, als je opgroeit, laat je voortdurend je grenzen overschrijden want je voelt ze niet meer. Zo wordt het onmogelijk om iets echt mindful te doen want je staat jezelf en de buitenwereld constant toe je af te leiden. Tenzij je opnieuw leert voelen welke grenzen je nodig hebt. Je (gezonde) boosheid toelaten dus.

Mindfulness is hip, of misschien beter gezegd, nodig in onze wereld. Mindful werken, mindful opvoeden, mindful hardlopen, mindful de hond borstelen, noem maar op, alles kan mindful.

Maar hoe kun je mindful opvoeden als je steeds door je werk geroepen wordt door middel van whatsappjes en mailtjes? Niet. Hoe kun je mindful een tekst schrijven of een gesprek voeren als je steeds gebeld wordt?

Niet.

Dus leer gezond boos zijn, stel grenzen (ook aan jezelf!) en doe de dingen die echt belangrijk zijn met volle aandacht.

Heb je hier moeite mee? Bel of mail me dan gerust o te kijken  of ik iets voor je kan doen.
.

Van die mensen die al heel lang precies weten wat ze willen. Daar kan ik zo jaloers op zijn. Ik heb daar lang over gedaan, ontdekken wat ik wilde. 

Soms heb ik het nu helder, handig als je ondernemer bent. Want zonder visie heb je geen richting en er is niemand die mij vertelt wat ik moet doen en hoe laat ik waar moet zijn. Aan die visie klamp ik me dus soms krampachtig vast, ik moet die doelen helder voor ogen houden en doelen halen. (maak ik mezelf wijs)

Maar soms houd ik dat niet vol. Dan vraag ik me af wat ik in godsnaam aan het doen bent. En daar wordt ik bang van want als ik geen richting heb gebeurt er niks en......wat dan? Dat weet ik dus niet en daar kan ik slecht tegen.

Gelukkig heb ik iets geleerd. Als ik het niet weet probeer ik zo dicht mogelijk bij mijn gevoel te komen. Wat leeft er nu echt in mij? En kan ik dat delen met anderen? En dat kan goud opleveren.

Laatst had ik een bijeenkomst voor ondernemers en op dat soort bijeenkomsten mag iedereen dan kort vertellen wat hij doet en waarom enzo. Heel leuk als je je afvraagt wat je in godsnaam aan het doen bent. Ik was erheen gegaan zonder verwachting en besloot maar heel dicht bij mezelf te blijven en te vertellen wat er in mij leefde. Dat was dat mijn vader altijd overspannen was geweest en dat enorme impact op mijn leven had. Dat ik als kind alleen de keuze tussen macho of watje zijn voor me zag en dat ik besloot dat ik sterke, liefdevolle mannen wilde creëren en daarom o.a. vechtsporten, meditatie en therapie had gedaan. 

Achteraf kwamen meerdere mensen naar mij toe omdat mijn verhaal hen geraakt had. Ze herkenden zichzelf of mensen uit hun omgeving erin en wilden graag in contact blijven. Zonder me bezig te houden et mijn visie en targets kreeg ik dus precies wat ik wilde: ik kan ontspannen, vanuit mezelf mijn verhaal vertellen en ik trok er mensen mee aan.

Misschien ken je dat wel, dat je erg doelgericht bent en het gevoel hebt dat je leeg loopt. Ga dan eens bij jezelf naar binnen kijken wat er leeft, je zou zomaar tegen een pot goud kunnen aanlopen.

7 lessen voor gestresste, angstige en depressieve mannen
In tram er naartoe kwam mijn maagzuur al omhoog van de zenuwen. Vlak voordat ik op moest stond ik te kokhalzen in het toilet. En toen ging ik voor de eerste keer. Een training geven aan een groep mensen die ik niet kende met een inhoud die ik zelf gecreëerd en samengesteld had. Hopend dat het in de goede smaak zou vallen Het leek alsof mijn leven daar vanaf hing. Want ik was er van overtuigd dat ik nooit goed genoeg was en dat ik niets fout mocht doen. Een perfectionist die alles uit de weg ging waarvan ik niet zeker wist of ik het kon.

Het gevolg was dat ik nooit leuk uitdagend werk deed, geen studie deed die ik interessant vond, nooit op een meisje afstapte en tamelijk depressief was.

Een paar weken daarvoor had hij me gevraagd. Jan B., een oud leraar die zich als een soort van mentor had opgeworpen en af en toe belangeloos naar mijn verhalen luisterde. Voor mij de eerste volwassen man in mijn hele leven die regelmatig echt naar mij luisterde. Ik ben hem eeuwig dankbaar.


Les 1: Zoek een mentor, therapeut, vertrouwenspersoon, mannengroep o.i.d.
Blijf niet in je eentje ploeteren. In India zeggen ze dat je drie keer geboren wordt om volwassen te worden. Eerst uit je moeder die voor je zorgt, dan uit je vader die je de wereld laat zien en dan uit jezelf, een fase waarin je alles meeneemt wat je geleerd hebt en je eigen pad vind. Bij dat laatste helpt het enorm om een mentor te hebben die je helpt jezelf ontdekken. Meerdere kan natuurlijk ook. Succesvolle mensen hebben vaak zo iemand gehad.

Terug naar Jan. Op een moment dat ik bij hem was vroeg hij me of ik niet een keer een deel van zijn training wilde geven. Jan gaf agressietrainingen en omdat ik wat vechtsporten beoefende vroeg hij of ik het fysieke deel niet wilde begeleiden. “Ik heb wel wat boeken voor je”, was mijn automatische reactie om er onderuit te komen. Maar daar ging hij niet mee akkoord. Hij wilde dat ik het zou doen. De rotzak. Ik ben hem eeuwig dankbaar.


Vlak voordat ik de zaal in liep, toen ik dus stond te kokhalzen op het toilet, keek ik in de spiegel en zei tegen mezelf: “Michiel, dit is wat je wilt. Je wilt de kennis die je hebt opgedaan delen met anderen dus hier moet je doorheen.” Dus ging ik en zoals je vaak hoort van mensen die iets spannends gaan doen viel alles op zijn plek toen ik begon. Sindsdien houd ik mezelf dit altijd voor ogen als ik iets moeilijks ga doen: waarom doe ik het? Waar wil ik naartoe?



Les 2: Weet wat je wilt of maak dat uitzoeken je prioriteit
Stephen Covey, waar ik veel van mijn werk op baseerde, zei het al. Weten wat je wilt is het vertrekpunt om succesvol te zijn. Het hielp mij door moeilijke momenten heen en die momenten werden steeds makkelijker.

Maar ik vond het maar wat lastig om te weten wat ik wil. En nog steeds. Voor mij wordt dat voor een groot deel bepaald door wat goed voelt en wat niet en ik had vooral geleerd om niets te voelen. Geen boosheid, geen verdriet. Ik uitte die dus ook nooit. Door dat niet voelen voelde ik ook geen passie en plezier, dat was ik ook lange tijd kwijt. En ik had geen 'buikgevoel' of intuitie waar ik op kon vertrouwen.

Les 3: Als je niets voelt of wil voelen, ga in therapie, doe wat! Je kunt beter al je pijn een keer goed voelen dan ervoor weg blijven lopen.
Toen ik bij de huisarts vertelde dat ik me al jarenlang klote voelde zei hij dat hij daar niet zoveel aan kon doen behalve een pilletje voorschrijven. Dit was meer dan 15 jaar geleden, ik geloof graag dat de meeste huisartsen nu wat anders denken. Maar ik hoor nog steeds mensen die in de psychiatrie werken zeggen dat depressieve mensen gewoon een stofje missen. Dus vul je dat aan met een pilletje. Dat je daarmee het hele gevoel onderdrukt en het allerlei vervelden bijwerkingen heeft moet je maar voor lief nemen. Ik had thuis geleerd dat pillen niet oké zijn dus nam ik ze niet. Ik kan me toch heel goed voorstellen dat het soms fijn en nodig is om dat wel te doen, maar ik zie het ook als een tijdelijk oplossing, als symptoombestrijding.

Ik ging in therapie en deed van alles om mezelf te begrijpen en te bevrijden van dat eeuwige drukkende klotegevoel. Zo deed ik onder andere: Emdr, familieopstellingen, zweethutten, meditatieseminars en wekelijkse lessen, yoga, ayahuasca, ijsbaden, regressietherapie, hypnotherapie, massagetherapie, acupunctuur, integral life seminars, tantra, 8 jaar bij een mannencirkel, en nog wat dingen. Ik mediteerde iedere dag een half uur en ik sportte me helemaal suf.

Het hielp allemaal een beetje maar eigenlijk ook niet echt. Want er veranderde niets aan het fundament. Ik haatte mezelf. Ik moest naar die woede toe om hem los te laten.


Les 4: Om succesvol te zijn moet je van jezelf houden
Ik haatte mijn vader ook, dat heeft een therapeute me op een bepaald moment laten zien. Best heftig want ik zou mijn vader tot in de dood volgen, zo loyaal was ik wel aan hem. Zo graag wilde ik zijn goedkeuring. Het feit dat ik zo’n negatief beeld van mijn vader had maakte dat ik dat ook van mezelf had. Hij was immers, hoe je het ook wend of keert, wel mijn vader. Vijftig procent van mijn dna maar ook mijn rolmodel. Dat hij onaardig en afwezig was bevestigde het beeld dat mijn moeder van mannen neerzetten voor mij: Mannen zijn slap en je kunt er niet van op aan.

Het bepaalde ook mijn beeld van andere mannen waar ik dus alleen maar oppervlakkig contact mee had. Het deelnemen aan een mannengroep en therapie met andere mannen veranderde mijn beeld van mannen en van mezelf. Doe dat dus, zorg dat je gezonde, genezende relaties mat andere mannen aangaat. Vroeger hadden we allerlei geinstitutionaliseerde 'wijsheidsfuncties', bijvoorbeeld via de kerk, medicijnmannen, oude wijzen, noem maar op. Je kunt niet al je emotionele ballast bij je vrouw neergooien. Het is niet eerlijk naar haar en je komt er niet verder mee.
 

Les 5: Heel de relatie met je vader
Je moet, hoe dan ook, vrede sluiten met de weg die jij en je vader samen afgelegd hebben. Pas dan kun je rouwen om wat je gemist hebt en de draad oppakken. Als je dat niet doet heb je grote kans dat je boos op hem blijft, met al die opgekropte shit blijft rondlopen en vervolgens hetzelfde doet als wat hij deed. Of juist extreem de andere kant op compenseert, bijvoorbeeld door extreem pleaserig te zijn omdat je vader streng en hard was.

Ik mag me tegenwoordig iedere week een minuut lang presenteren aan een groep ondernemers. Laatst zat ik op de fiets, beetje zenuwachtig als altijd, maar deze keer kon ik me niet bedenken waarom ik het deed. Ik had er gewoon geen zin in en als ik eerlijk naar mezelf keek voelde ik me gewoon vrij depressief. Ik had nergens meer zin in. Mijn leven stond behoorlijk op z'n kop de afgelopen weken door onder andere een riool overstroming in ons huis dus het was helemaal niet gek dat ik gewoon even moe was van alles.

Terwijl ik op de fiets zat deed ik een oefening die ik vaak leer aan mensen. Ik visualiseerde de jongen die ik ooit was die dit voor het eerst zo sterk voelde. Het kind dat ik ooit was die zich verloren, in de steek gelaten, boos, angstig, verdrietig en depressief voelde. En daar verbleef ik gewoon even mee. Ik vertelde hem dat het wel goed kwam en dat het ok was om het allemaal even niet te weten. Dat stelde hem/me gerust en maakte dat ik het allemaal wat luchtiger kon nemen.
 

Les 6: Heel het kind in jezelf
Wat fundamenteel iets veranderd bij mij was iets wat ze “Innerlijk kind werk” noemden. Meer iets voor mijn moeder dacht ik vroeger, vage shit. Ik ben toch geen kind. Mis, wel dus.  Misschien ken je dat wel, dat je emotioneler reageert op een situatie dan eigenlijk passend is. Als dat gebeurt is dat het kind in jezelf wat getriggerd wordt. Als volwassen mensen ruzie maken kun je dit ook zien, als je goed kijkt zie je dat het eigenlijk twee kinderen zijn die ruzie maken en niet meer rustig en redelijk kunnen denken.

Elke keer als ik boos, verdrietig of bang ben terwijl dat niet adequaat is voor de situatie ben ik een kind. Dat wil zeggen, ik reageer vanuit patronen die ik als kind aangeleerd heb, er wordt zogenaamd iets getriggerd in mij. Zo werd ik bijvoorbeeld altijd een beetje depressief als ik een meisje leuk vond want ik was er van overtuigd dat ik niet goed genoeg was. Zoeken naar goedkeuring door te pleasen was wat ik van huis uit geleerd had. Voelde niet fijn en het bleek ook niet erg aantrekkelijk. Het werd anders toen ik leerde mijn boosheid en verdriet te uiten die ik eerder altijd ingehouden had. Stond ik ineens te huilen en schreeuwen voor een groep van 15 medestudenten. Alsof er een vulkaan ontplofte waarvan ik het bestaan niet wist. Wat een enorme bevrijding.

Het is simpel maar niet makkelijk. Ooit heb je geleerd om je gevoel weg te stoppen en nu luister je er niet meer naar. Dat zou je wel weer moeten gaan doen, desnoods met hulp. Want als je het niet uit gaat het aan je vreten. Bij mij werden verdriet en woede een depressie. Vraag je maar eens af of je weleens echt huilt of boos bent. Zoek iemand op bij wie dit kan en gun jezelf het proces, het is geen quick fix. Bij in ieder geval niet, ik ben verdomme al 20 jaar op zoek en aan het werk hiermee. Maar ik had ook niet zo’n artikel als dit om te lezen en moest veel meer zelf uitzoeken :-)Tegenwoordig zijn er veel meer mannenwerkers en therapeuten beschikbaar.


Les 7: Laat de wijze, liefdevolle volwassene in jezelf opgroeien en verantwoordelijkheid nemen voor jouw welzijn
Alles wat je niet geleerd hebt kun je nog leren. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik de wereld in gepeurd was en het vervolgens maar zelf moest uitzoeken. De eerste jaren zorgde mijn moeder voor me maar daarna had ik geen idee van hoe ik met andere mannen, leuke meisjes, werk en de hele wereld moest omgaan. Inmiddels ben ik iets wijzer maa nog steeds denk ik vaak: “Moet ik het weer helemaal alleen uitzoeken?!” En kan ik mezelf dan heel zielig voelen. God wat ben ik het zat om alleen te ploeteren. Maar ik weet dat ik niet de enige ben, dat heel veel van mij broeders, want zo zie ik andere mannen, zich precies zo voelen.

En ik heb geleerd dat ik een switch in mijn bewustzijn kan maken. Ik herken wanneer ik volledig door het gekwetste jongetje in bezit wordt genomen en kan eerder een switch maken naar de volwassen. Ik herken eerder mijn behoefte en ik heb een paar tools die ik kan gebruiken om wat inzicht en wijsheid terug te brengen in mijn denken.

Tegenwoordig deel ik die in trainingen en ik ben blij dat ik kan zeggen dat de trainingen die ik het liefst geef, die echt uit de grond van mijn hart komen, me vrij makkelijk afgaan. Ik ben niet nerveus, ik hoef niets hoog te houden en ik heb niets te verliezen. Ik geef wat ik heb en ik geef het met plezier. En dat moet goed genoeg zijn. Want zodra iemand bij mij de deur binnenloopt wil ik dat hij 1 ding voelt en begrijpt.

Dat hij goed genoeg is.

Michiel Hiemstra is trainer en therapeut bij www.krachtman.nl en www.stressvrijleidinggeven.nl
.

​Onder andere business coach Dan Pena noemt ‘van jezelf houden’ als een belangrijke regel van succes. Als je niet van jezelf houdt gun je jezelf het grote succes niet en kun je niet ontvangen.

Maar hoe leer je dan van jezelf te houden? Dat zeggen ze er niet bij.
Hoe je denkt, ook over jezelf, is voor een groot deel bepaald door je verleden. Je begint als het ware met een ‘clean sheet’ aan gedachten en pikt op uit je directe omgeving hoe en wat je gaat denken over jezelf en de wereld om je heen.

De liefde die je ontvangt als klein kind bepaald de maatstaf voor de liefde die je denkt te MOGEN ontvangen. Ontvang je veel dan wordt dat de norm, ontvang je weinig dan wordt dat de norm.
Een norm die diep in je brein zit opgeslagen. Op een plek waar je met je dagelijkse verstand niet bij kunt.
‘Hou van jezelf!’ Is dus makkelijk gezegd maar niet zo makkelijk gedaan als je dat nog niet doet.
Vervelend als dat een voorwaarde blijkt te zijn voor geluk en succes.

Je kunt dan allerlei business coaches gaan bezoeken maar misschien is het handig om bij de basis te beginnen. Eerst jezelf het succes gunnen wat je bij een business coach wilt leren bereiken.
Soms zie ik kennissen van vroeger die overduidelijk niet van zichzelf hielden als ik Utrecht bezoek. Iemand die met een verwilderde blik over straat loopt. Vervreemd van zijn kinderen, alleen en zijn pijn verzachtend met drank en drugs.

Een extreem geval misschien maar er zijn er nog veel meer die wat minder zichtbaar hetzelfde doen. Die zijn wel bij hun gezin maar ook weer niet echt. Niet verslaafd aan drank maar aan Netflix, roken, werk of sport.

Om het leven van je dromen uit te rollen moet je van jezelf houden. Begin daarmee.

Hoe doe je dat?

Door te ontdekken hoe je over jezelf oordeelt, waar dat vandaan komt en dat los te laten. Door weggestopte, kwetsbare delen van jezelf te ontdekken en daar zelf voor te gaan zorgen. Door als het ware je zwaard op te pakken en op avontuur te gaan om het gekwetste kind in jezelf te bevrijden uit de kerker waar je hem in hebt gestopt om hem te beschermen.

Je kun mee gaan met een Krachtman weekend.(alleen voor mannen)  www.krachtman.nl
Je kunt een individueel traject bij me volgen. www.stressvrijleidinggeven.nl

First things first :-)

Rust in het hoofd, hoe vind je dat? Een bekende methode die goed werkt is mindfulness. Door je aandacht op iets eenvoudigs te richten, zoals de ademhaling, train je je geest om kalm en gefocust te zijn. De geest, ook wel 'monkey mind' genoemd, heeft van nature de neiging om actief te zijn. Denken aan krijgen wat we wille en denken aan afkomen van wat we niet willen. 

Wat ik vaak tegenkom, bij klanten en bij mezelf, is dat er veel energie gaat zitten in onbewuste processen. We denken bijvoorbeeld onbewust dat we geen fouten mogen maken of iedereen te vriend moeten houden. Zo'n onbewuste gedachte zorgt ervoor dat we geen 'nee' zeggen, alleen dingen doen die we al kunnen en niet iets nieuws durven proberen of tot in de late uurtjes bezig zijn met ons werk om te zorgen dat het perfect is. 

Naast mindfulness om de geest te trainen is het dus belangrijk te ontdekken wat de onderliggende oorzaak is van die constante onrust. Welke overtuiging is er over onszelf en wat is de oorzaak daarvan? Daarmee komen we zo goed als altijd uit bij het familiesysteem omdat daar de basis overtuigingen over onszelf en de omgeving ontstaan zijn. Die gaan gepaard met emoties die vaak weggedrukt zijn. 

Zo zie je dat mensen die heel lang en veel last hebben van stress vaak op een soort 'emotionele vulkaan' zitten. Ze hebben geleerd om bepaalde emoties te onderdrukken en op allerlei manieren goedkeuring te vinden die erg vermoeiend zijn. Zo vermoeiend dat een burn out het gevolg kan zijn.

Om langdurige stress te ontkrachten is er dus meer nodig dan een stuk gereedschap als mindfulness of time management. Wat nodig is, is dat jij gaat inzien dat de zorg voor jezelf op de eerste plaats komt. Als je dat te lang laat zitten en een burn out krijgt ben je niet meer beschikbaar voor je werkgever en nog erger, voor de mensen die van je houden. Pas als je het jezelf gunt ga je nuttige gereedschappen als mindfulness en time management toepassen.

Een goede manier om inzicht te krijgen in wat je hebt meegekregen vanuit je familiesysteem is werken met een familieopstelling. Dat kan individueel of in een groep. je gaat zien hoe de verhoudingen zijn en voelen wat de boodschap is die je van je ouders en voorouders hebt ontvangen. En hoe doe nog steeds in jou doorwerken.

Wat ik heb gemerkt is dat dit voelen en ervaren soms moeilijk is. Daarom combineer ik dit met lichaamswerk, boksen en laat mensen de bodyscan oefenen. Omdat dit allemaal methoden zijn om te voelen wat er in het lichaam leeft. verwerking en echt inzicht komen pas als iets met iedere cel in het lichaam beleeft en begrepen wordt.

Ik kom steeds vaker mannen tegen die vastlopen in hun ‘mannengedrag’. Of misschien valt het me nu meer op dan vroeger. Dat vind ik zonde maar ik begrijp het maar al te goed. Zelf had ik die neiging ook en soms nog steeds.

Vastlopen, dingen vastzetten en vorm geven is nou eenmaal mannelijk, of anders gezegd, masculien. Huizen bouwen, regels bepalen, principes ontwikkelen om naar te leven enzovoorts, dat is masculiniteit. Dat is Yang energie. Daar is Jan goed in.

Maar wat nou als er genoeg huizen gebouwd zijn, als de regels niet meer werken? Als principes waarnaar je leeft je meer in de weg gaan zitten dan dat ze je helpen? Dan weet Jan het niet meer maar omdat hij nou eenmaal een J/M-an is gaat hij door. Van hard werken is immers nog nooit iemand dood gegaan.
Of wel? Een hartaanvalletje hier, een hernia daar. Een depressie, stress en een burn-out, wat doen we daarmee? Een pilletje? Opereren misschien? Met wat gesleutel aan botten, vaten en hormoonstelsel kan de medische wereld de boel best een beetje oplappen. Moet je wel die pillen blijven slikken en de gevolgen van zo’n operatie doorstaan.

Wat nou als Jan een beetje meer yin in zijn leven zou toelaten? Zou kunnen toegeven dat hij het even niet meer weet? Misschien de controle (lees ‘onderdrukking’) van zijn angst en verdriet een beetje los zou laten? Een beetje chaos zou toelaten in zijn leven zodat daar nieuwe inzichten uit kunnen ontstaan?
Dan zou Jan een gebalanceerd leven kunnen leiden en kunnen meeveranderen met zijn omgeving. Het zijn tenslotte niet de sterksten die overleven maar degenen die zich het beste kunnen aanpassen.
Noem het kwetsbaarheid, noem het yin of het feminiene principe. Als Jan de man wil overleven (en gelukkig wil zijn) zal hij bereid moeten zijn om af en toe te vertoeven in het ‘niet weten’, bereid zijn om los te laten, iets nieuws te proberen en toe te laten wat er in zijn diepste binnenste speelt.

Het heeft mij jaren gekost om dit te ontdekken en echt te doen en ik wilde dit stukje schrijven om al die mannen die het (nog) niet doen aan te moedigen het wel te doen. Ga mediteren, ga dansen, ga in therapie, doe een ayahuasca ceremonie, doe iets als je vast zit. De wereld verandert en je leeft misschien maar 1 keer. Wees bereid je demonen onder ogen te zien en doe wat je nooit durfde.
​
Pas dan kun je voluit leven. Het zal je in je werk en relaties helpen.